Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Μονος μου στη Παραλια...

Απογευμα σουρουπο σχεδον  ο ηλιος παιρνει τις τελευταιες του ανασες πανω απο το μυτικα τον ουρανο.. 
κανοντας την ατμοσφαιρα  γαληνια  πορφυρη και ομορφη..
και εγω κατακοπος απο την δουλεια σταματω στην αγαπημενη μου μερια στην ερημικη δικη μου τωρα το χειμωνα παραλια να ξεκουραστω να ηρεμησω θελω..
ανοιγω το ημερολογιο μου και αμεσως πεφτει η φωτογραφια σου..
μια υπεροχη  ομορφη φωτογραφια σου που μου κοβει την ανασα...

τι ειναι αυτο παλι σκεφτομαι προσπαθω να συγκρατησω αυτη την φωτογραφια που εβλεπα το ηλιοβασιλεμα στο μυαλο μου να την παρω μαζι μου να την εχω δικη μου... 
το μυστικο μου θα ελεγα...
για να  ειμαι καλα μονολογω ..

και να  η μορφη σου μπροστα μου και παλι... 
Οχι δεν ειναι τυχαιο πριν λιγο ημουν σε αλλη διασταση αγναντευα την ερημη παραλια εδω και εσυ με πηρες και με ταξιδεψες...
ποιον εμενα ενα οικοδομο φτωχο που τολμησα και σηκωσα τα ματια μου πανω σου..
σε μια μορφωμενη γυναικα...

Σ' ευχαριστω Μαγισσα μου..
Ε!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου